- محمد ازدی حمیدی اندلسی میورقی
ابن فتوح ابی نصر بن عبدالله بن حمید بن یصل ازدی حمیدی اندلسی میورقی حافظ مشهور. اصل او از قرطبه از ربض رصافه از مردم جزیره میورقه است. از ابن حزم اندلسی و یوسف بن عبدالله مؤلف کتاب الاستیعاب روایت بسیار کند. وی در سال 448 هجری قمری به شرق اسلامی سفر نمود و پس از انجام مراسم حج در بغداد اقامت کرد. مردی پارسا و طالب علم و کمال بود. او راست: کتاب ’الجمع بین الصحیحین البخاری و مسلم ’’جذوهالمقتبس’ در شرح حال دانشمندان اندلس و کتاب ’وفیات الشیوخ’. ولادت او قبل از سال 420 بوده است و در سال 488 هجری قمری در بغداد وفات کرده، اما سمعانی در کتاب الانساب تاریخ فوت او را 491 هجری قمری نوشته است و در کتاب ذیل انساب سمعانی تاریخ وفات حمیدی را 17 ذی الحجۀ سال 488 نوشته و محل دفن او را در مقبرۀ باب ابرز نزدیک ابواسحاق شیرازی. در سال 491 به مقابر باب حرب منتقل گردید و در جوار بشر بن حارث معروف به بشرحافی مدفون شده است. (از وفیات الاعیان چ بیروت ج 4 ص 282)